Welcome to the Vitrine Project! This vitrine displays duo-exhibitions that will be on show for six weeks. A combination is made with mail of a neighbour and mail from the outside. Therefore we would like to invite and encourage you to send something, or put something in the mailbox: Tweemontstraat 62A, 2100 Deurne, Antwerpen, Belgium.

Welkom bij het Vitrine Project! In deze vitrine worden duo-tentoonstellingen gemaakt die zes weken te zien zijn. Er wordt steeds een combinatie gemaakt met post van een buurtgenoot en post van buitenaf. We willen je daarom van harte aanmoedigen en uitnodigen om iets op te sturen of in de brievenbus te stoppen.

Het Vitrine Project is een mail art project opgestart in oktober 2019 door de ateliergebruikers van de Tweemontstraat: Maika Garnica, Tramaine de Senna, Chloé Op de Beeck, Céline Mathieu, Karina Beumer, Jelle Kindt, Robin Foesters en Edwin Deen. Ze knapten het oude bakje op wat er al was en gaven het een nieuwe betekenis. De Nieuwe Vitrine werd 13 januari 2023 geplaatst en is een sculptuur van Hans Wuyts. Dit project wordt ondersteund door District Deurne en MORPHO. Het Vitrine Project is altijd te bezoeken voor buurtbewoners, passanten, kunstliefhebbers en digitale volgers @hetvitrineproject

The Vitrine Project is a mail art project founded in October 2019 by studio occupants of the Tweemontstraat: Maika Garnica, Tramaine de Senna, Chloé Op de Beeck, Céline Mathieu, Karina Beumer, Jelle Kindt, Robin Foesters and Edwin Deen. The New Vitrine was placed on January 13, 2023 and is a sculpture by Hans Wuyts. This project is supported by District Deurne and MORPHO. The project is always open to the local residents, passers-by, art lovers and digital followers @hetvitrineproject

The Vitrine Project est un projet de mail art fondé en octobre 2019 par les occupants du studio de la Tweemontstraat : Maika Garnica, Tramaine de Senna, Chloé Op de Beeck, Céline Mathieu, Karina Beumer, Jelle Kindt, Robin Foesters et Edwin Deen. La Nouvelle Vitrine a été placée le 13 janvier 2023 et est une sculpture de Hans Wuyts. Ce projet est soutenu par District Deurne et MORPHO. Le projet est toujours ouvert aux riverains, passants, amateurs d’art et adeptes du numérique @hetvitrineproject

34: 15.04.2024-27.05.2024: Nele Tas & Hanne
33: 28.02.2024-10.04.2024: Erik Haemers & Louise
32: 16.01.2024-27.02.2024: anonieme inzending & Lucy Cordes Engelman
31: 05.12.2023-15.01.2024: anonieme inzending & Lada Wilson
30: 06.10.2023-17.11.2023: anonieme inzending & anonieme inzending
29: 24.08.2023-05.10.2023: anonieme inzending & L.
28: 12.07.2023-23.08.2023: Marijke Appelman & William
27: 30.05.2023-11.07.2023 De Graef Heidi & Doreen Wittenbols
26: 17.04.2023-29.05.2023 Odet & Nina Hebting
25: 03.03.2023-14.04.2023 Guillaume Clermont & Liz7
24: 17.01.2023-28.02.2023 Lore Van Roelen en Robert Soroko
23: 13.01.2023-16.01.2023 Hans Wuyts & District Deurne en MORPHO
22: 29.09.2022-10.11.2022 Jeanne Tuyls & Jelle Kindt
21: 29.07.2022-09.09.2022 Pizza Pasta Time & 2e Pizza GRATIS 3e Pizza
20: 20.04.2022-01.06.2022 Wouter Van Loo & F. Martens
19: 28.02.2022-11.04.2022 L. & Dirk van der Vijgh
18: 05.01.2022-16.02.2022 Rien Schellemans & Daniël Carleer
17: 11.11.2021-23.12.2021 Karina Beumer & Chloé Op de Beeck
16: 16.09.2021-28.10.2021 H. & Jan Vilain
15: 28.07.2021-08.09.2021 anonieme inzending & Wannes Cools
14: 14.06.2021-26.07.2021 Sophie Nadler & Charlotte
13: 24.04.2021-04.06.2021 Jivan van der Ende & Deurne Leeft Magazine
12: 08.03.2021-19.04.2021 Parelpolijsters & co
11: 15.01.2021-26.02.2021 Annemieke Fanoy & Maika Garnica
10: 01.12.2020-12.01.2021 Ersi Varveri & Chloé Op de Beeck
09: 19.10.2020-20.11.2020 Bert Puype & L.
08: 05.09.2020-17.10.2020 Cillas Rodríguez Bernal & Tramaine de Senna
07: 19.07.2020-30.08.2020 CE & Jonas Vansteenkiste
06: 25.05.2020-06.07.2020 Mariem Arbi & Karina Beumer
05: 10.04.2020-22.05.2020 Willem Coenen & anonieme inzending
04: 24.02.2020-06.04.2020 Rejellety en Sofictie & Curdin Tones
03: 09.01.2020-20.02.2020 Arjan Jager & Meriam
02: 26.11.2019-07.01.2020 Eline De Clercq & Samir
01: 13.10.2019-24.11.2019 Aldi Collective & Baptiste Audousset

 

---

34: 15.04.2024-27.05.2024
Nele Tas & Hanne

NL: Een wolk doet een dutje op een regenboog. 

Zwevend onder een tweede slechts-éénkleurige regenboog, boven een heuvelig landschap of boven een groene golvende zee, een club van vijf mensen. Allemaal hebben ze een bloemetje op hun tenue. Bij een van hen is het lijf losgeraakt van het hoofd.

Nele Tas maakte de aquarel, een tweeling-pagina. Het is een aquarel uit de serie ‘Twin Pages’ “die bestaan uit één afbeelding op twee pagina’s. Het papier wordt per twee uit een aquarelblok gesneden en als een boek opengevouwen. Er is een achterkant en een voorkant. Een schaduwkant en een zonnige kant.” Nele omschrijft de regenboog als het perfecte symbool voor de balans tussen de twee: “Alles is er tegelijkertijd: regen, zon en regenboog. Een gelijkaardig verhaal, verschillende werelden.”

Nele Tas moedigde het Vitrine-team aan om een interventie in haar werk te doen, om het werk ‘af’ te maken. Nele schreef met haar niet-dominante hand op de achterkant van het papier: ‘Achtergrond voor een paradijs (inclusief een vuil randje)’. We plaatsten daarom de tekening van Hanne op de aquarel van Nele. Hanne werkte met stift en schreef ook op de achterkant van haar werk, door het dunne papier duidelijk zichtbaar. Bij Nele blijft de tekst onzichtbaar voor de toeschouwer.

Wat is de achterkant van een verhaal of van een situatie? Hoe kunnen we kijken of luisteren naar iets wat we niet zien, of niet willen zien? En hoe kan je in verbinding blijven met zowel jezelf als met de groep, zonder een hoofd, of lichaam te verliezen?

Een duo-tentoonstelling over de zonnige kant, de schaduwkant, de voorkant, de achterkant en over tijd nemen om te dromen en te rusten. 

ENG: A cloud takes a nap on a rainbow.

Floating under a second rainbow with only one color, above a hilly landscape or above a green wavy sea, a club of five people. They all have flowers on their uniforms. One of them has its body separated from its head.

Nele Tas made the watercolor, a twin page. It is a watercolor from the series ‘Twin Pages’, “which consist of one image on two pages. The paper is cut in pairs from a watercolor block and unfolded like a book. There is a back and a front. A dark side and a sunny side.” Nele describes the rainbow as the perfect symbol for the balance between the two: “Everything is there at the same time: rain, sun and rainbow. A similar story, different worlds.”

Nele Tas encouraged the Vitrine team to make an intervention in her work, to ‘finish’ the work. Nele wrote with her non-dominant hand on the back of the paper: ‘Background for a paradise (including a dirty edge)’. We therefore placed Hanne’s drawing on Nele’s watercolor. Hanne worked with marker and also wrote on the back of her work, clearly visible through the thin paper. While Nele’s text remains invisible to the viewer.

What is the back of a story or a situation? How can we watch or listen to something we don’t see, or don’t want to see? And how can you stay connected to both yourself and the group, without losing a head or body?

A duo exhibition about the sunny side, the dark side, the front, the back and about taking time to dream and rest.

FR: Un nuage fait une sieste sur un arc-en-ciel.

Flottant sous un deuxième arc-en-ciel d’une seule couleur, au-dessus d’un paysage vallonné ou au-dessus d’une mer verte ondulée, un club de cinq personnes. Tout le monde a une fleur sur sa tenue. L’un d’eux a le corps séparé de la tête.

Nele Tas a réalisé l’aquarelle, une page double. Il s’agit d’une aquarelle de la série « Twin Pages », « “qui se compose d’une image sur deux pages. Le papier est découpé par paires dans un bloc d’aquarelle et déplié comme un livre. Il y a un dos et un devant. Un côté sombre et un côté ensoleillé. Nele décrit l’arc-en-ciel comme le symbole parfait de l’équilibre entre les deux : « Tout est là en même temps : la pluie, le soleil et l’arc-en-ciel. Une histoire similaire, des mondes différents.

Nele Tas a encouragé l’équipe de Vitrine à intervenir dans son travail, à « finir » le travail. Nele a écrit avec sa main non-dominante au dos du papier : « Contexte d’un paradis (y compris un bord sale) ». Nous avons donc placé le dessin de Hanne sur l’aquarelle de Nele. Hanne a travaillé avec un marqueur et a également écrit au dos de son travail, clairement visible à travers le papier fin. Tandis que le texte de Nele reste invisible pour le spectateur.

Quel est le revers d’une histoire ou d’une situation ? Comment pouvons-nous regarder ou écouter quelque chose que nous ne voyons pas ou que nous ne voulons pas voir ? Et comment rester connecté à soi et au groupe, sans perdre la tête ni le corps ?

Une exposition en duo sur le côté ensoleillé, le côté obscur, l’avant, l’arrière et sur le fait de prendre le temps de rêver et de se reposer.

---

———-

33: 28.02.2024-10.04.2024
Erik Haemers & Louise

NL: In de mythologie, folklore en speculatieve fictie is Shapeshifting (letterlijk vormverandering) het vermogen om jezelf fysiek te transformeren met onnatuurlijke middelen. Louise laat dit letterlijk zien via enkele zelfportretten in verschillende vormen die zij al heeft aangenomen; van een spook, een konijn of een varken met een hoedje. Louise brengt hierbij ook het transitie proces in beeld, we zien dit rechts bovenin haar potloodtekening. Erik nodigt met zijn spiegelinstallatie de kijker uit het zelf te proberen. Hierin Shapeshift je niet alleen zelf, je neemt de hele omgeving om je heen met je mee.

ENG: In mythology, folklore, and speculative fiction, shapeshifting is the ability to physically transform yourself through unnatural means. Louise literally shows this through some self-portraits in different forms that she has already taken; of a ghost, a rabbit or a pig with a hat. Louise also visualizes the transition process, we see this at the top right of her pencil drawing. Erik invites the viewer to try it for themselves with his mirror installation. Here you not only shapeshift yourself, you take the entire environment around you with you.

FR: Dans la mythologie, le folklore et la fiction spéculative, ‘Shapeshifting’ (le changement de forme) est la capacité de se transformer physiquement par des moyens non-naturels. Louise le montre littéralement à travers quelques autoportraits sous différentes formes qu’elle a déjà réalisés ; d’un fantôme, d’un lapin ou d’un cochon avec un chapeau. Louise visualise également le processus de transition, on le voit en haut à droite de son dessin au crayon. Erik invite le spectateur à l’essayer par lui-même avec son installation de miroir. Ici, non seulement, vous vous métamorphosez, mais vous emportez avec vous tout l’environnement qui vous entoure.

---

---

32: 16.01.2024-27.02.2024
anonieme inzending & Lucy Cordes Engelman

NL: Anonieme inzending tekent de dag na de grote storm in de vroege lente. Daar doet vissersdochter Sela een bijzondere ontdekking in haar vissersnet. Lucy Cordes Engelman neemt ons mee in dit moment via een fictief verhaal en een gezeefdrukte afbeelding van het stenen standbeeld van Nehalennia. Deze godin werd aangeroepen om zeelui tijdens gevaarlijke reizen te beschermen. Zij die dichtbij zout en zee is, krijgt nu haar verschijning tussen het hout en het glas van de Tweemontstraat. 

ENG: Anonymous entry draws the day after the big storm in early spring. There, fisherman’s daughter Sela makes a special discovery in her fishing net. Lucy Cordes Engelman takes us into this moment through a fictional story and a screen-printed image of the stone statue of Nehalennia. This goddess was invoked to protect sailors during dangerous voyages. She who is close to salt and sea now gets her appearance between the wood and glass in the Tweemontstraat.

FR: L’entrée anonyme dessine au lendemain de la grosse tempête du début du printemps. Là, Sela, la fille du pêcheur, fait une découverte particulière dans son filet de pêche. Lucy Cordes Engelman nous emmène dans ce moment à travers une histoire fictive et une image sérigraphie de la statue de pierre de Nehalennia. Cette déesse était invoquée pour protéger les marins lors de voyages dangereux. Elle, qui est proche du sel et de la mer, apparaît désormais entre le bois et le verre dans la Tweemontstraat.

 

———
31: 04.12.2023 – 15.01.2024
anonieme inzending & Lada Wilson

 

NL – ‘Discove red’ is een tentoonstelling samengesteld op kleur en op seizoen. Lada stuurt ons Groetjes vanuit Kyoto, waar ze tentoonstelde samen met Astrid Leeson, David ‘Cully’ McCalloch, Marianne Wilson, Mat Dugard en Rachel Fermi. In haar werk speelt Lada met verschillende communicatiemiddelen zoals de tentoonstellingsuitnodiging, de wenskaart en de post-it. Maar er is meer te ontdekken: We zien een blad dat het blad (kader) verlaat en een verpakking van (we denken) een koekje. Anonieme inzending maakte een vertederende tekening van sinterklaas die diens mijter met de ogen in de lucht houdt. Anonieme inzending speelt zo qua vorm, kleur en inhoud in op het werk van Lada.

ENG – ‘Discove red’ is an exhibition composed by color and season. Lada sends us Greetings from Kyoto, where she exhibited together with Astrid Leeson, David ‘Cully’ McCalloch, Marianne Wilson, Mat Dugard and Rachel Fermi. In her work Lana plays with various means of communication such as the exhibition invitation, the greeting card and the post-it. But there is more to discover: We see a leaf leaving the frame and a package of (we think) a cookie. Anonymous entry made an endearing drawing of Sinterklaas holding his miter with their eyes in the air. Anonymous’ entry responds to Lada’s work in terms of form, color and content.

FR – ‘Discove red’ est une exposition composée de couleurs et de saisons. Lada nous envoie ses Salutations de Kyoto, où elle a exposé avec Astrid Leeson, David ‘Cully’ McCalloch, Marianne Wilson, Mat Dugard et Rachel Fermi. Dans son travail Lana joue avec différents moyens de communication comme l’invitation à une exposition, la carte de vœux et le post-it. Mais il y a plus à découvrir : nous voyons une feuille quitter le cadre et un paquet contenant (nous pensons) un cookie. Une entrée anonyme a fait un dessin attachant de Sinterklaas tenant sa mitre, les yeux en l’air. L’entrée d’Anonymous répond au travail de Lada en termes de forme, de couleur et de contenu.

---

 

 

 

 

 

—-

 

30: 06.10.2023 – 17.11.2023
anonieme inzending & anonieme inzending

NL – ‘geen parkeerplaats hier Volgende keer bel ik de politie’ is een duo tentoonstelling van twee anonieme inzendingen. De tentoonstelling stelt het begrip ruimte op een emotionele manier in vraag: Van wie is ruimte, en welke ruimte mag je innemen? En is dit verschillend voor mens en dier? Is de politie al gebeld en zijn die aan de achterkant van het groene papier aan het wachten tot de koala uit de boom kruipt?

ENG – ‘no parking here. Next time I’ll call the police’ is a duo exhibition of two anonymous entries. The exhibition questions the concept of space in an emotional way: Who owns space, and what space are you allowed to occupy? And is this different for humans and animals? Have the police been called yet and are they waiting at the back of the green paper for the koala to crawl out of the tree?

FR – ‘pas de parking ici. La prochaine fois, j’appellerai la police’ est une exposition en duo de deux entrées anonymes. L’exposition interroge le concept d’espace de manière émotionnelle : à qui appartient l’espace et quel espace êtes-vous autorisé à occuper ? Et est-ce différent pour les humains et les animaux ? La police, a-t-elle déjà été appelée et attend-elle au dos du papier vert que le koala sorte de l’arbre ?

---

—-

29: 24.08.2023 – 05.10.2023
anonieme inzending & L.

NL – Zet de timer op je telefoon op 8 minuten en 8 seconden en begin met wandelen. Ga eerst rechtdoor en neem een scherpe bocht naar links, zoals je een rotonde drie kwart zou nemen. Volg de weg rechtdoor en ga na twee pijlen rechtsaf en direct linksaf, zorg dat dit ook twee bochten van drie kwart zijn. Neem een zachte bocht naar links, een driekwartbocht naar rechts en een ruime bocht naar links. Een laatste driekwart naar rechts en via twee keer bijna links vervolg je je route. Waar ben je uitgekomen? En wat hoorde je onderweg?

Noot van de redactie: ‘gefluit 8’08’’ is inmiddels de 3de inzending van L. Diens eerdere inzendingen waren te zien in de 9de en 19de tentoonstelling van het Vitrine Project.

ENG – Set the timer on your phone to 8 minutes and 8 seconds and start walking. Go straight on to start, then take a sharp left turn, as you would take a roundabout three quarters. Follow the road straight ahead and after two arrows turn right and immediately left, make sure these are also two three-quarter bends. Take a gentle left turn, a three-quarter turn to your right and then a wide left turn. A last three quarters to the right and via two almost left bends you continue your route. Where did you end up? And what did you hear on the way?

Editor’s note: ‘flute 8’08” is L’s 3rd entry. Their previous entries were shown in the 9th and 19th exhibition of the Vitrine Project.

FR – Réglez la minuterie de votre téléphone sur 8 minutes et 8 secondes et commencez à marcher. Continuer tout droit pour commencer, puis tourner brusquement à gauche, comme on prendrait un rond-point aux trois-quarts. Suivre la route tout droit et après deux flèches tourner à droite et immédiatement à gauche en s’assurant qu’il s’agit également de deux virages de trois-quarts. Prenez un léger virage à gauche, trois quarts de tour à droite puis un large virage à gauche. Un dernier quart à droite et par deux virages presque à gauche, vous continuez votre route. Où as-tu fini ? Et qu’avez-vous entendu en chemin ?

NDLR : ‘siffler’ est la 3ème entrée de L. Ses œuvres précédentes ont été présentées lors des 9e et 19e expositions du Projet Vitrine. 8’08” est la 3ème entrée de L. Ses œuvres précédentes ont été présentées lors des 9e et 19e expositions du Projet Vitrine.

---

——-

28: 12.07.2023-23.08.2023
Marijke Appelman & William

NL – Een vrolijke duo tentoonstelling met een meta-laagje. William reageerde met ‘heuoeoeoeoeoeoeoeoe’ op Marijke’s ‘Ik moest naar een brievenbus lopen om deze kaart te versturen,’ door letterlijk diens wandeling naar de brievenbus te verbeelden. Zowel William als Marijke maakten een tocht naar een brievenbus. De eindbestemming van hun acties zien we hier, samen naast elkaar, op hetzelfde moment. Toch hebben William en Marijke allebei een andere wandeling gemaakt, Williams post kwam uit Mechelen, die van Marijke uit Rotterdam. En dan is er nog een extra laag: Marijke’s kaart speelt met het idee van de komma. Haar inzending doet een open voorstel naar de vraag: wat gebeurde er na het posten van de kaart? 7

 

ENG – A cheerful duo exhibition with a meta layer. William responded with ‘heuoeoeoeoeoeoeoeoeoe’ to Marijke’s ‘I had to walk to a post box to send this postcard,’ by literally depicting his walk to the mailbox. Both William and Marijke made a walk to a mailbox. We see the final destination of their actions here, side by side, at the same time. Still, William and Marijke both took a different walk, William’s mail came from Mechelen, Marijke’s from Rotterdam. And then there is an extra layer: Marijke’s card plays with the idea of the comma. Her submission makes an open proposal to the question: What happened after the card was posted? 7

FR – Une joyeuse exposition en duo avec une méta couche. William a répondu par “heuoeoeoeoeoeoeoeoeoe” au “J’ai dû marcher jusqu’à une boîte aux lettres pour envoyer cette carte postale” de Marijke, en décrivant littéralement sa marche vers la boîte aux lettres. William et Marijke se sont rendus à pied à une boîte aux lettres. Nous voyons ici la destination finale de leurs actions, côte à côte, en même temps. Pourtant, William et Marijke ont tous deux pris une marche différente, le courrier de William venait de Malines, celui de Marijke de Rotterdam. Et puis il y a une couche supplémentaire : la carte de Marijke joue avec l’idée de la virgule. Sa soumission fait une proposition ouverte à la question : que s’est-il passé après que la carte a été publiée ? 7

 

 

 

---

27: 30.05.2023-11.07.2023
De Graef Heidi & Doreen Wittenbols

Een duo-tentoonstelling gewijd aan de ansichtkaart. Aan dragers van een souvenir uit een andere wereld zoals een vakantiebestemming, een distributiemiddel van een kunstwerk, van een groet of wens.

De Graef Heidi woont op 300 meter van het Vitrine Project. Ze bezorgde ons een serie Diamond Paintings op postkaarten. ‘Merry Christmas!’, ‘Hello’, ‘Prettige Feestdagen’. Een toekan, twee sneeuwpoppen op wandeltocht, een kat met een rozenkrans, een hond met een bot, een vlinder met een gezicht, een springend konijn, een tevreden big met een kuifje, een boeket van papier. Het toevoegen van de diamanten pailletten zorgt voor een staat die zich tussen versiering en nieuwe creatie bevindt. Ze verpersoonlijkt haar postkaarten en geeft de afbeelding letterlijk een nieuwe dimensie, door de ruimtelijkheid van de pailletten toe te voegen.

Doreen Wittenbols maakt juist een omgekeerde beweging. Haar ruimtelijke schildertoets zet ze om naar het gladde oppervlak van de kaart. Doreen stuurde ons, vanuit New York, voor Valentijnsdag, een postkaart van haar eigen schilderij ‘Souvenir in Zundert IV’ olieverf op waterbasis op paneel, 2022. We zien een kussen tegen een boomstam. Het kussen draagt een print van een schilderij van Vincent van Gogh (Irissen, 1889). Doreen verkent hiermee de commodificatie van Van Gogh- en haar eigen werk door zowel de Irissen op het kussen af te beelden, als een reproductie van haar eigen werk te maken.

ENG

A duo exhibition dedicated to the postcard. To bearers of a souvenir from another world such as a holiday destination, of distribution of a work of art, of a greeting or wish.

De Graef Heidi lives 300 meters from the Vitrine Project. She delivered us a series of Diamond Paintings on postcards. “Merry Christmas!”, “Hello,” “Happy Holidays.” A toucan, two snowpeople on a walk, a cat with a rosary, a dog with a bone, a butterfly with a face, a jumping rabbit, a happy piglet with a tuft, a paper bouquet. Adding the diamond sequins De Graef Heidi creates a state that is between adornment and new creation. She personalizes her postcards and literally gives the image a new dimension by adding the spaciousness of the sequins. Doreen Wittenbols, on the other hand, makes a reverse movement. She transfers her spatial painting touch to the smooth surface of the postcard.

Doreen sent us, from New York, for Valentine’s Day, a postcard of her own painting ‘Souvenir in Zundert IV’ Water soluble oil on panel, 2022. We see a pillow against a tree trunk. The cushion bears a print of a painting by Vincent van Gogh (Irises, 1889). Doreen explored the commodification of Van Gogh and her own work by depicting the Irises on the pillow as well as by making a reproduction of her own work.

FR

Une exposition duo consacré à la carte postale. Aux porteurs d’un souvenir d’un autre monde comme une destination de vacances, de distribution d’une œuvre d’art, d’un vœu.

De Graef Heidi habite à 300 mètres du Vitrine Project. Elle nous a livré une série de Diamond Paintings sur cartes postales. “Joyeux Noël !”, “Bonjour”, “Joyeuses fêtes”. Un toucan, deux bonpersonnes de neige en promenade, un chat avec un chapelet, un chien avec un os, un papillon avec un visage, un lapin qui saute, un porcelet heureux avec une touffe, un bouquet en papier. L’ajout des paillettes de diamants de De Graef Heidi crée un état entre parure et nouvelle création. Elle personnalise ses cartes postales et donne littéralement à l’image une nouvelle dimension en ajoutant l’espace des paillettes.

Doreen Wittenbols, quant à elle, effectue un mouvement inverse. Elle transfère sa touche picturale spatiale sur la surface lisse de la carte postale. Doreen nous a envoyé, de New York, pour la Saint-Valentin, une carte postale de son propre tableau ‘Souvenir à Zundert IV’ Huile hydrosoluble sur panneau, 2022. On y voit un oreiller contre un tronc d’arbre. Le coussin porte une empreinte d’un tableau de Vincent van Gogh (Irises, 1889). Doreen a exploré la marchandisation de Van Gogh et de son propre travail en représentant les Iris sur l’oreiller ainsi qu’en faisant une reproduction de son propre travail.

 

—————

26: 17.04.2023-29.05.2023
Odet & Nina Hebting

NL
Een ontmoeting tussen een kunstenaar uit Mechelen en uit Zürich. Beide in dialoog met de rand of met het centrale punt van de abstractie. Odet tekent met dikke paarse stift op papier, Hebting schildert met gouache en krijt op dik karton. Er liggen twee handdoeken op het warme zand. Een vlieger stijgt op. De donkere kleuren schijnbaar onheilspellend, als afleiding van iets brutaal non-figuratief.

ENG
An encounter between an artist from Zürich and an artist from Mechelen. Both in dialogue with the edge or with the central point of the abstraction. Odet draws on paper with a thick purple marker, Hebting paints with gouache and crayon on thick cardboard. Two towels lie on the warm sand. A kite takes off. The dark colors seem ominous, as a distraction from something brutally non-figurative.

FR
Une rencontre entre une artiste de Malines et une artiste de Zürich. Les deux en dialogue avec le bord et avec le centre de l’abstraction. Odet dessine avec un marqueur violet épais sur du papier, Hebting peint à gouache et à crayon sur carton épais. Deux serviettes reposent sur le sable chaud. Un cerf-volant décolle. Les couleurs sombres semblent inquiétantes, comme une distraction de quelque chose de brutalement non-figuratif.

 

 

—————

25: 03.03.2023-14.04.2023
Guillaume Clermont & Liz7

NL: Het schilderij van Guillaume Clermont is geïnspireerd op de achterkant van Jan Gossaert’s schilderij ‘Diptyque de Carondelet’. Hierop is een schedel te zien waarvan de kaak uit de kom is. Clermont kwam dit schilderij tegen in een boek in de bibliotheek en begon dit schedelmotief te schilderen in 2005. Dit doet hij tot op de dag van vandaag. Soms na het tonen van een schilderij, zoals hier in de Vitrine, verlaat hij het. Dit doet hij door het schilderij ergens in de openbare ruimte achter te laten en er enkele foto’s van te maken. Na deze duo-expositie met Liz7 zal het schilderij ergens in Antwerpen worden achtergelaten. Clermont heeft in 15 jaar tijd al 400 schilderijen achtergelaten.

Liz7 liet een tekening voor ons achter waarin ze, net als Guillaume, verschillende icoontjes tekende. Samen verzamelen de twee werken een smiley, sterren, hartjes, een mijter, een kadootje. Een patroon. Waar Guillaume zich een weg over de schedel en betekenislagen van zijn werk heen droedelt, toont Liz7 ons juist de kleurpotloodstreken zonder opsmuk. Zonder iets te verbergen. Of zien we daar toch een grafsteen in zacht oranje kleurpotloodlijn?

ENG: Guillaume Clermont’s painting is inspired by the backside of Jan Gossaert’s painting ‘Diptyque de Carondelet’. This painting represents a skull with a dislocated jaw. Clermont came across this painting in a book in the library and started painting this skull motif in 2005. He still continues to do so today. Sometimes after showing a painting, he abandons it. He does this by leaving the painting behind somewhere in public space and taking a few photos of it. After this duo-exhibition with Liz7, the painting will be abandoned somewhere in Antwerp. Clermont already abandoned 400 paintings in 15 years.

Liz7 left us a drawing in which she, like Guillaume, drew several icons. Together the two works collect a smiley face, stars, hearts, a miter, a gift. A pattern. Where Guillaume doodles his way over the skull and all the layers of meaning of his painting, Liz7 shows us the coloured pencil strokes without frills. Without hiding anything. However, do we discover a tombstone in soft orange colored pencil line?

FR: La peinture de Guillaume Clermont s’inspire de l’envers du tableau «Diptyque de Carondelet» de Jan Gossaert. Ce tableau représente un crâne avec une mâchoire disloquée. Clermont est tombé sur ce tableau dans un livre à la bibliothèque et a commencé à peindre ce motif de crâne en 2005. Il continue encore aujourd’hui à peindre ce motif. Parfois, après avoir exposé un tableau, il l’abandonne. Il le fait en laissant le tableau quelque part dans l’espace public et en documentant son action avec quelques photos. Après cette exposition en duo avec Liz7, le tableau sera abandonné quelque part à Anvers. Clermont a déjà abandonné 400 tableaux en 15 ans.

Liz7 nous a laissé un dessin dans lequel elle a, comme Guillaume, dessiné plusieurs icônes. Ensemble, les deux œuvres rassemblent un smiley, des étoiles, des cœurs, une mitre, un cadeau. Un motif. Là où Guillaume se fraye un chemin sur le crâne et toutes les couches de sens de sa peinture, Liz7 nous montre les coups de crayon de couleur sans fioritures. Sans rien cacher. Cependant, découvre-t-on une pierre tombale au trait de crayon de couleur orange tendre ?

 

—————

24: 17.01.2023-28.02.2023
Lore Van Roelen & Robert Soroko

NL: Lore Van Roelen en Robert Soroko zijn een kunstenaarsduo die 750 meter bij de Vitrine vandaan wonen en werken. Ze activeren daar onder andere ‘De Voortuin’, een eendagstentoonstellingsplek met steeds twee werken, één roos en één geel, van twee kunstenaars.
Lore en Robert passeren tijdens hun avondwandeling regelmatig bij de Vitrine. Ze wandelen meestal samen, en als ze apart gaan sturen ze elkaar foto’s van ontdekkingen onderweg. Toen Karina van het Vitrine Project vroeg of Lore en Robert iets wilden doen in de Vitrine reageerden het duo met een allesomvattende installatie die niet door de brievenbus paste. De installatie spreekt over het heden, verleden en de toekomst van de Vitrine en diens omgeving, ook zien we belangrijke punten uit de artistieke praktijk van het duo. Om dieper op hun verzameling, hun Voortuin en andere magische plekken in te gaan gaat het Vitrine Project met het duo in een zes-weken durend dialoog dat te volgen zal zijn via onze Insta stories en highlights.

ENG Lore Van Roelen and Robert Soroko are an artist duo who live and work 750 meters from the Vitrine. They there activate, among other things, ‘De Voortuin’ (Front Garden), a one-day exhibition space with two works, one rose and one yellow, by two artists.
Lore and Robert regularly pass by the Vitrine during their evening walks. They usually walk together, and when they go separately they send each other pictures of discoveries along the way. When Karina from the Vitrine Project asked if Lore and Robert wanted to do something in the Vitrine, the duo responded with an all-encompassing installation that wouldn’t fit through the letterbox. The installation speaks about the present, past and future of the Vitrine and its surroundings, and we also see important points from the duo’s artistic practice. To go deeper into their collection, their Front Garden and other magical places, the Vitrine Project will enter into a six-week dialogue with the duo that can be followed via our Insta stories and highlights.

FR Lore Van Roelen et Robert Soroko forment un duo d’artistes qui vivent et travaillent à 750 mètres de la Vitrine. Ils y activent, entre autres, ‘De Voortuin’ (Jardin de devant), un espace d’exposition d’une journée avec deux œuvres, une rose et un jaune, de deux artistes.
Lore et Robert passent régulièrement devant la Vitrine lors de leurs balades nocturnes. Ils marchent généralement ensemble et lorsqu’ils partent séparément, ils s’envoient des photos de découvertes en cours de route. Lorsque Karina du Vitrine Projet a demandé si Lore et Robert voulaient faire quelque chose dans la Vitrine, le duo a répondu avec une installation globale qui ne rentrerait pas dans la boîte aux lettres. L’installation parle du présent, du passé et de l’avenir de la Vitrine et de ses environs, et nous fait également voir des points importants de la pratique artistique du duo. Pour approfondir leur collection, leur Jardin de devant et autres lieux magiques, le Vitrine Project entamera un dialogue de six semaines avec le duo à suivre via notre Insta stories et highlights.

 

---

 

—————-

23: 13.01.2023-16.01.2023
Hans Wuyts & District Deurne en MORPHO

NL: We zijn heel trots om u welkom te heten bij De Nieuwe Vitrine. De Nieuwe Vitrine is een sculptuur van Hans Wuyts en werd ondersteund door District Deurne en MORPHO. De focus van Wuyts’ artistieke praktijk ligt niet op het unieke kunstobject, maar op de manier van presentatie: op de display of de sokkel. De Nieuwe Vitrine is een constructie voor post van buurtgenoten en andere kunstenaars. We heten u daarom van harte welkom om mee te doen door iets in de brievenbus te doen!

ENG: We are very proud to welcome you to The New Vitrine. The New Vitrine is a sculpture by Hans Wuyts and is supported by District Deurne and MORPHO. The focus of Wuyts’ artistic practice is not on the unique art object, but on the way of presentation: on the display or the plinth. The New Vitrine is a construction for mail from neighbours and other artists. We therefore welcome you to participate by putting something in the mailbox!

FR: Nous sommes très fiers de vous accueillir à La Nouvelle Vitrine. La Nouvelle Vitrine est une sculpture de Hans Wuyts et est soutenue par District Deurne et MORPHO. La pratique artistique de Wuyts ne se concentre pas sur l’objet d’art unique, mais sur le mode de présentation : sur l’étalage ou sur le socle. La Nouvelle Vitrine est une construction pour le courrier des voisins et d’autres artistes. Nous vous invitons donc à participer en mettant quelque chose dans la boîte aux lettres !

 

 

—————-

22: 29.09.2022-10.11.2022
Jeanne Tuyls & Jelle Kindt

NL: Met het vallen van het blad kan ook het gemoed tuimelen en struikelen. Jeanne Tuyls brengt dit letterlijk in kaart door ver buiten en boven de regenboog een stip te tekenen, deze zelfs vanaf een nog verdere afstand te benoemen. Jelle Kindt reageert op de tekening van Jeanne. Met meerzaam laat hij in een draaiende kolkende beweging de sofa zien waarin net iemand in is verdwenen. Is dit het figuur dat van de rand van de tekening naar ons kijkt? Is dit een portal naar een meerzaam bestaan?

ENG: With the fall of the leaf, the mind can also tumble and stumble. Jeanne Tuyls literally maps this out by drawing a dot far outside and above the rainbow, naming it from an even further distance. Jelle Kindt reacts to Jeanne’s drawing. In a twisting, swirling motion, he shows a sofa in which someone has just disappeared. Is this the figure looking at us from the edge of the drawing? Is this a portal to a plural existence?

FR: Avec la chute de la feuille, l’esprit peut aussi basculer et trébucher. Jeanne Tuyls cartographie littéralement cela en dessinant un point loin à l’extérieur et au-dessus de l’arc-en-ciel, en le nommant d’une distance encore plus grande. Jelle Kindt réagit au dessin de Jeanne. Dans un mouvement de torsion et de tourbillon, il montre un canapé dans lequel quelqu’un vient de disparaître. Est-ce la figure qui nous regarde du bord du dessin ? Est-ce un portail vers une existence plurielle ?

 

 

 

 

—————-

21: 29.07.2022-09.09.2022
Pizza Pasta Time & 2e Pizza GRATIS 3e Pizza

NL: Welkom bij de 21ste duo tentoonstelling van het Vitrine Project. We stellen hierin de laatste post tentoon die wij ontvingen en heel toevallig zijn dit twee collectieven die onder precies hetzelfde thema werken. Is deze tentoonstelling het voorbeeld van de markt die het overneemt in de kunstbiotoop? Gaat het over een concurrentiemaatschappij of over de liefde van het maken? Is dit het kantelpunt van het Vitrine Project of het einde ervan? Of is het gewoon komkommertijd? Inzendingen zijn nog steeds welkom!

ENG: Welcome to the 21st duo exhibition of the Vitrine Project. We are exhibiting the last mail we received and, quite coincidentally, these are two collectives working under exactly the same theme. Is this exhibition the example of the market taking over in the art biotope? Is it about a competitive society or about the love of making? Is this the tipping point of the Vitrine Project or the end of it? Or is it just silly season? Submissions are still welcome!

FR: Bienvenue à la 21e exposition duo du Projet Vitrine. Nous exposons le dernier courrier que nous avons reçu et, comme par hasard, ce sont deux collectifs travaillant exactement sur le même thème. Cette exposition, est-elle l’exemple de la prise de pouvoir du marché dans le biotope de l’art ? S’agit-il d’une société compétitive ou de l’amour de faire ? Est-ce le point de basculement du Projet Vitrine ou la fin de celui-ci ? Où est-ce juste un calme plat ? Les soumissions sont toujours les bienvenues !

Monopole Artists Studios
Tweemontstraat 21A
2100 Deurne Antwerpen
België

 

—————-

20: 20.04.2022-01.06.2022

Wouter Van Loo & F. Martens

NL: Welkom bij de duo tentoonstelling van Wouter Van Loo (links) en F. Martens (rechts). Beide kunstenaars werken met de thema’s taal en betekenis. We kijken naar een collage van woord en beeld. Wat is betekenis? Wat is begrijpen? En…wil je wel altijd begrijpen? Wil je kunst begrijpen? Het kan, stelt Wouter Van Loo. Hij knipte letters uit op een manier die doet denken aan een brief van de ontvoerders en dicht zo een dreigend element aan de tentoonstelling toe. F. Martens reageert met rake lijnen en vlakken. Pretsel, koekje, crasant. Tussen deze bakkerswaren vinden we een overduidelijke belangrijke boodschap. Love!

ENG: Welcome to the duo exhibition of Wouter Van Loo (left) and F. Martens (right). Both artists work with the themes language and meaning. We look at a collage of words and images. What is meaning? What is understanding? And… do you always want to understand? Do you want to understand art? It is possible, states Wouter Van Loo. He cut out letters in a way that is reminiscent of a letter from kidnappers, thus adding a threatening element to the exhibition. F. Martens reacts with sharp lines and surfaces. Pretsel, koekje, crasant. Among these bakery products we find an obvious important message. Love!

FR: Bienvenue à l’exposition duo de Wouter Van Loo (à gauche) et F. Martens (à droite). Les deux artistes travaillent sur les thèmes du langage et du sens. Nous regardons un collage de mots et d’images. Ce qui signifie ? Qu’est-ce que comprendre ? Et… voulez-vous toujours comprendre ? Voulez-vous comprendre l’art ? C’est possible, affirme Wouter Van Loo. Il a découpé des lettres d’une manière qui rappelle une lettre des ravisseurs, ajoutant ainsi un élément menaçant à l’exposition. F. Martens réagit avec des lignes et des surfaces nettes. Pretsel, koekje, crasant. Parmi ces produits de boulangerie, nous trouvons un message important évident. Love !

—————-

19: 28.02.2022-11.04.2022
L. & Dirk van der Vijgh

NL: Een bijzondere 19de tentoonstelling van het Vitrine Project. In het linkerraam ziet u de tweede inzending van L. Diens werk was eerder te zien in de 9de tentoonstelling van het Vitrine Project. Nu deed L. de tekening ‘vuilnis’ in onze bus. In de vuilniszak zien we twee grijze vlakken, bier, ergernis, TV, vaccin en Chloé. Een papegaai zit op een stok. Wat doet Chloé tussen het afval? Is L. diens ergernis nu kwijt of werd het hergebruikt? Wat is afval eigenlijk? Is iets ooit echt weg? Dirk’s inzending toont eerder een kannibalisme. Een armloos wezen met wolfkop slokt — als een slang die een ei eet — een mens op. Bij dit werk stuurde Dirk een stuk natuur: een bot, een fossiel, een stuk hout dat door de zee dreef en versteende? Transformeren, hergebruiken, wreedheid, grote vragen over klimaat en angst voor oorlog.

ENG: A special 19th exhibition of the Vitrine Project. In the left window you see the second submission by L. Their work was previously shown in the 9th exhibition of the Vitrine Project. Now L. dropped the drawing ‘garbage’ in our mailbox. In the garbage bag we see two grey areas, beer, annoyance, TV, vaccine and Chloé. A parrot sits on a stick. Why is Chloé in the garbage? Is L.’s annoyance now gone or was it reused? What exactly is waste? Is anything ever really gone? Dirk’s entry rather shows cannibalism. An armless wolf-headed creature gobbles up a human like a snake eating an egg. Accompanied to this work Dirk sent a piece of nature: a bone, a fossil, a piece of wood that floated through the sea and petrified? Transforming, reusing, cruelty, big questions about climate and fear of war.

FR: Une exposition spéciale 19e du Vitrine Project. Dans la fenêtre de gauche, vous voyez la deuxième soumission de L. Leur travail a déjà été présenté dans la 9e exposition du Vitrine Project. Maintenant, L. a laissé tomber le dessin ‘les déchets’ dans notre boîte aux lettres. Dans le sac-poubelle, on voit deux zones grises, bière, agacement, télé, vaccin et Chloé. Un perroquet est assis sur un bâton. Pourquoi Chloé est-elle à la poubelle ? L’agacement de L. a-t-il disparu ou a-t-il été réutilisé ? Qu’est-ce qu’un déchet exactement ? Est-ce que quelque chose a vraiment disparu ? L’entrée de Dirk montre plutôt du cannibalisme. Une créature sans bras à tête-de-loup engloutit un humain comme un serpent qui mange un œuf. Accompagné de cette œuvre, Dirk a envoyé un morceau de nature : un os, un fossile, un morceau de bois qui flottait dans la mer et se pétrifiait ? Transformer, réutiliser, cruauté, grandes questions sur le climat et la peur de la guerre.

—————-

18: 05.01.2022-16.02.2022
Rien Schellemans & Daniël Carleer

NL: Welkom bij deze meta-meting-meeting-tentoonstelling (kopie). Daniël (rechterraam) kopieerde zijn eigen werk voor het Vitrine Project: fotografeerde zijn werk, drukte het voor ons af, stak het in de bus, schreef ons een bericht. Analoog > digitaal > analoog > digitaal. Maanden later maakte Rien (linkerraam) deze echo van de Vitrine zelf, waar zijn poging de Vitrine op te meten toevallig het werk zelf werd: ‘meting (meeting)’. (De twee lichtjes bracht Rien mee om de tentoonstelling ’s avonds te kunnen zien.) Je zou ‘meting (meeting)’ mogen zien als een praktische vertaling over hoe Rien omgaat met de rechte lijn of een vaste structuur, hij probeert deze op een speelse manier te openen, te plooien, krom te trekken, de kijk- en denkrichting te veranderen. Een middel om de vitrine zelf te tonen als iets beweeglijk.

ENG: Welcome to the meta-measurement-meeting exhibition (copy). Daniël (right window) copied his own work for the Vitrine Project: photographed his work, printed it for us, put it in the mailbox, wrote us a message. Analog > digital > analog > digital. Months later, Rien (left window) made this echo of the Vitrine itself, where his attempt to measure the Vitrine happened to become the work itself: ‘meten (meeting)’. (Rien brought the two lights with him to see the exhibition in the evening.) ‘meting (meeting)’ could be seen as a practical translation of how Rien deals with the straight line or a fixed structure. He tries to open it in a playful way, folds it, bends it, changes the way of looking and thinking. A means to show the display case itself as something mobile.

FR: Bienvenue à l’exposition de la méta-mesure-rencontre (copie). Daniël (fenêtre de droite) a copié son propre travail pour le Projet Vitrine : il a photographié son travail, l’a imprimé pour nous, l’a mis dans la boîte aux lettres, nous a écrit un message. Analogique > numérique > analogique > numérique. Des mois plus tard, Rien (fenêtre de gauche) a fait cet écho de la Vitrine elle-même, où sa tentative de mesurer la Vitrine est devenue l’œuvre elle-même : « meten (meeting) ». (Rien a apporté des deux lumières avec lui pour voir l’exposition le soir.) « meten (meeting) » pourrait être considéré comme une traduction pratique de la façon dont Rien traite la ligne droite ou une structure fixe. Il essaie de l’ouvrir de manière ludique, le plie, le courbe, change la façon de regarder et de penser. Un moyen de montrer la vitrine elle-même comme quelque chose de mobile.

—————-

17: 11.11.2021-23.12.2021
Karina Beumer & Chloé Op de Beeck

NL: Deze zomer waren Monopole-Artists-Studios-kunstenaars Chloé Op de Beeck en Karina Beumer in Marseille voor een werkvakantie. (Chloé om te werken, Karina voor de vakantie.) Vanuit hun appartement stuurden zij allebei, zonder van elkaar te weten wat, een tekening naar het Vitrine Project. Terug in de studio openden zij samen de post die zij zelf stuurden.* U ziet hier een wandeling naar Port Pin (Cassis) met de avond van gisteren nog in gedachten naast het uitzicht vanaf het appartement van de twee kunstenaars.

* Wegens het gebrek aan inzendingen van buitenaf. Bij deze een warme aanmoedigen om ook iets op te sturen of in de bus te doen!

ENG: This summer, Monopole-Artists-Studios artists Chloé Op de Beeck and Karina Beumer were in Marseille for a working holiday. (Chloé for work, Karina for the holidays.) They both sent a drawing to the Vitrine Project from out their apartment, without knowing what the other would send. Back in the studio they opened the mail they sent themselves.* Here you can see a walk to Port Pin (Cassis) with yesterday’s evening in mind next to the view from the apartment of the two artists.

* Due to the lack of outside submissions. Here’s a warm encouragement to send something or to put something in our the mailbox!

FR: Cet été, les artistes de Monopole-Artists-Studios Chloé Op de Beeck et Karina Beumer étaient à Marseille pour des vacances-travail. (Chloé pour le travail, Karina pour les vacances.) Elles ont toutes les deux envoyé un dessin au Projet Vitrine depuis leur appartement, sans savoir ce que l’autre enverrait. De retour à l’atelier, ils ont ouvert le courrier qu’ils s’étaient envoyé.* Ici, vous pouvez voir une promenade à Port Pin (Cassis) en pensant à la soirée d’hier à côté la vue depuis l’appartement des deux artistes.

* En raison du manque de soumissions extérieures. Voilà un chaleureux encouragement a envoyé quelque chose ou à mettre quelque chose dans notre boîte aux lettres !

—————-

16: 16.09.2021-28.10.2021
H. & Jan Vilain

Verschillende manieren van het inkaderen van de elementen van buiten. Waar H. dit doet door een vierluik aan foto’s in te sturen, bouwt Jan Vilain een kooi als kader. “Welke betekenis heeft het individuele zonder het gemeenschappelijke?” vraagt Jan zich hardop af. Waarbij je ook zo kunnen denken: Waarom heeft de natuur geen rechten zoals wij mensen dat hebben?

Different ways of framing the elements from outside. Where H. does this by sending in a four-part of photos, Jan Vilain builds a cage as a frame. “What meaning does the individual have without the common?” Jan thinks aloud. You can also think like this: Why doesn’t nature have rights like we humans have?

Différentes manières de cadrer les éléments de l’extérieur. La, où H. le fait en envoyant un quatuor de photos, Jan Vilain construit une cage en guise de cadre. “Quel sens l’individu a-t-il sans le commun ?” Jan réfléchit à voix haute. Vous pouvez aussi penser comme ceci : pourquoi la nature n’a-t-elle pas des droits comme nous, les humains ?

—————-

15: 28.07.2021-08.09.2021
Anonieme inzending & Wannes Cools

NL: ”I’m already past a big part of my life expectation, and I’m okay I guess.” is de titel van het werk van Wannes Cools, te zien in het rechterraam. Bij zowel Cools als bij anonieme inzending zien we dit letterlijk in het werk terug. Linksboven in de tekening van Cools wordt het aantal (halve) levens (hartjes) getoond als in een videogame, anonieme inzending tekent twee strepen net onder het midden van het papier. Daaronder een waas met een paar glitters (verborgen schatten?). Beide werken spreken over de tijd die verstrijkt, een quarter-life-crisis, en bevragen de positie van de millenial. Y?

ENG: ”I’m already past a big part of my life expectation, and I’m okay I guess.” is the title of the work by Wannes Cools, which can be seen in the right window. We literally see this question reflected in the works, both of Cools and of anonymous submission. At the top left of Cools’ drawing, the number of (half) lives (hearts) are shown as in a video game, anonymous submission draws two lines just below the center of the paper. Underneath a haze with a few glitters (hidden gems?). Both works speak of the passing of time, a quarter-life crisis, and questions the position of the millennial. Y?

FR: ”I’m already past a big part of my life expectation, and I’m okay I guess.” est le titre de l’œuvre de Wannes Cools, visible dans la fenêtre de droite. Nous voyons littéralement cette question reflétée dans les œuvres, à la fois de Cools et de soumission anonyme. En haut à gauche du dessin de Cools, le nombre de (demi) vies (cœurs) est indiqué comme dans un jeu vidéo, la soumission anonyme dessine deux lignes juste en dessous du centre du papier. Sous une brume avec quelques paillettes (joyaux cachés ? ). Les deux œuvres parlent du temps qui passe, d’une crise du quart de vie, et questionnent la position du millénaire. Y ?

—————-

14: 14.06.2021-26.07.2021
Sophie Nadler & Charlotte

NL: Een dubbele mail-art tentoonstelling, waarin we wandelen door de geschreven wereld. Via postkaarten uit Sao Paulo, Bozen (Italië) en ergens in Duitsland verstuurd naar Zürich, Zwitserland, waar Sophie Nadler ze meenam van de rommelmarkt, naar een pagina uit het dagboek van Charlotte, Antwerpen. En, als je goed kijkt, enkele verkruimelde vlinders.

ENG: A double mail-art exhibition, in which we walk through the written world. Via postcards from Sao Paulo, Bozen (Italy) and somewhere in Germany to Zurich, Switzerland, where Sophie Nadler took them from the flea market, to a page from the diary of Charlotte, Antwerp. And, if you look closely, some crumbled butterflies.

FR: Une double exposition mail-art, dans lequel on se promène dans le monde écrit. Via des cartes postales de Sao Paulo, Bozen (Italie) et quelque part en Allemagne à Zurich, en Suisse, où Sophie Nadler les a emmenées du marché aux puces, vers une page du journal de Charlotte, Anvers. Et, si vous regardez bien, quelques papillons émiettés.

—————-

13: 23.04.2021-04.06.2021
Jivan van der Ende & Deurne Leeft Magazine

ENG: In the left window you see pages from the audiovisual collages and publications that Jivan van der Ende makes. Jivan works with themes such as authority, popculture and feminism. In the right window the response of Deurne Leeft Magazine: a collection of images, text fragments, hands and human figures in a group or in uniform.

FR: Dans la fenêtre de gauche, vous verrez des pages des collages audiovisuels et des publications de Jivan van der Ende. Jivan travaille avec des thèmes tels que l’autorité, la culture pop et le féminisme. Dans la fenêtre de droite, la réponse de Deurne Leeft Magazine: une collection d’images, de fragments de texte, de mains et de figures humaines en groupe ou en uniforme.

NL: In het linkerraam ziet u pagina’s uit de audiovisuele collage’s en publicaties die Jivan van der Ende maakt. Jivan werkt met thema’s als gezag voering, pop-cultuur en feminisme. In het rechterraam de reactie van Deurne Leeft Magazine: een verzameling beelden, tekstfragmenten, handen en mensfiguren in groep of in uniform.

—————-

—————-

12: 08.03.2021-19.04.2021
Parelpolijsters & co

Welkom bij de 12de tentoonstelling van het Vitrine Project. De Vitrine is ditmaal gevuld met een persoonlijk langs gebrachte inzending van de Parelpolijsters (Jaimy Van der Sloten en Niels Goos) & Co (Ellis Van Beijsterveldt en Lasse Geudens).

U wordt uitgenodigd om -het liefst samen met iemand- aan de twee koordjes te trekken om de tentoonstelling te kunnen zien: Een bovenaanzicht van een roadkill. Je zou kunnen zeggen dat de toeschouwer het vogelperspectief belichaamt. De twee kikkers komen uit de collectie van Lasse, hij maakte ook de gordijntjes. Zo reageerde & Co op het voorstel van de Parelpolijsters, die een interactie met de straatkant wilden aangaan.

–

Welcome to the 12th exhibition of the Vitrine Project. This time the Vitrine is filled with a personally-brought-along-entry by the Parelpolijsters (Jaimy Van der Sloten and Niels Goos) & Co (Ellis Van Beijsterveldt and Lasse Geudens).

You are invited to pull the two strings -preferably together with someone- to be able to see the exhibition: A top view of a roadkill. You could say that the viewer embodies the bird’s eye view. The two frogs come from Lasse’s collection, he also made the curtains. This is how & Co responded to the proposal of the Parelpolijsters, who wanted to interact with the street side.

—————-

11: 15.01.2021-26.02.2021
Annemieke Fanoy & Maika Garnica

Maybe one towel makes three circles.
Annemieke Fanoy & Maika Garnica

—————-

10: 01.12.2020-12.01.2021
Chloé Op de Beeck & Ersi Varveri

Welkom bij ‘Here we call them shoemakers’, alweer de tiende tentoonstelling van het Vitrine Project. U kijkt hier naar Chloé Op de Beeck’s (een van de kunstenaars van de Monopole Artists Studio’s) antwoord op ‘Bug taking some sun on my house in Syros on other pink wall’ van Ersi Varveri. De titel van deze duo-tentoonstelling verwijst naar het gesprek dat Chloé en Ersi hadden naar aanloop van deze bijzondere expositie, waar de objecten die conversatie verder zetten in een andere taal.

Welcome to ‘Here we call them shoemakers’, already the tenth exhibition of the Vitrine Project. You are watching Chloé Op de Beeck’s (one of the artists of the Monopole Artists Studios) answer to ‘Bug taking some sun on my house in Syros on other pink wall’ by Ersi Varveri. The title of this duo exhibition refers to the conversation that Chloé and Ersi had in the run-up to this special exhibition, where the objects continue that conversation in an other language.

Bienvenue à ‘Here we call them shoemakers’, la dixième exposition du Vitrine Project. Vous regardez ici la réponse de Chloé Op de Beeck “(un des artistes des Monopole Artists Studios) à ‘Bug taking some sun on my house in Syros on other pink wall’ d’Ersi Varveri. Le titre de cette duo-exposition fait référence à la conversation que Chloé et Ersi ont eue dans la perspective de cette exposition spéciale, où les objets poursuivent cette conversation dans une autre langue.

---

—————-

09: 19.10.2020-20.11.2020
Bert Puype & L.

Welkom bij de negende duotentoonstelling van het Vitrine Project! In het linkerraam ziet u het conceptuele werk getiteld ‘Offerte: OAK – 2020 – 1826’ van Bert Puype. Dit document is de potentiële verzekering van deze huidige tentoonstelling in de vitrine. De voorgestelde verzekeringsperiode loopt van donderdag 19 maart 2020 tot zaterdag 4 april 2020: twee weken en twee dagen en bedraagt €299,75. Voor de zes weken die deze tentoonstelling duurt zou Puype de prijs hetzelfde gehouden hebben, namelijk de minimumpremie. Puype: “Niet dat de vitrine het ‘minium’ waard is, verre van. Maar op de monetaire schaal van de verzekeringswereld is het eigenlijk maar een peulenschil.”

Vanwege de omstandigheden van de vitrine (zie ‘waarborgen’) zou de tentoonstelling in geval van schade waarschijnlijk niet het bedrag uitgekeerd krijgen van de verzekeringsagent.

Puype maakte deze offerte op zijn laatste werkdag als onderschrijver, (junior underwriter) bij verzekeringsagent Jean Verheyen NV, te Brussel. In de periode dat Puype daar werkte (1 jaar en drie maanden (fulltime)) schreef hij ongeveer 4000 offertes, dit zijn er dus zeker 20 per dag. Puype verzekerde onder andere horloges, boten, een golfset en (tijdelijke) tentoonstellingen, zoals deze.

Zonder officieel akkoord is deze offerte niets waard. Dus met het ophangen van dit document verandert er eigenlijk niets, het is alleen een idee. Maar in dat geval zou je dus wel kunnen zeggen dat ‘Offerte: OAK – 2020 – 1826’ van waarde is. Dit laten we aan u over.

L. baseerde zijn tekening ‘Calae’ op een droom die hij had. We zien een figuur denkend aan een figuur denkend aan een figuur denkend aan een figuur denkend aan een figuur denkend aan … Beide inzendingen tonen iets dat aan zichzelf denkt, terwijl wij ernaar kijken.

–

Welcome to the ninth exhibition of the Vitrine Project! In the left window you can see the conceptual work entitled “Offerte: OAK – 2020 – 1826” by Bert Puype. This document is the potential assurance of this current exhibition. The proposed insurance period runs from Thursday, March 19, 2020 to Saturday, April 4, 2020: two weeks and two days and amounts € 299.75. For the six weeks that this exhibition lasts, Puype would have kept the price, namely the minimum premium. Puype: “Not that the display case is worth the ‘minimum’, far from it. But on the monetary scale of the insurance world, it’s really just a piece of cake.

Due to the circumstances of the display case (see “guarantees”), in the event of damage, the exhibition would probably not receive the amount from the insurance agent.

Puype made this offer on his last working day as underwriter (junior underwriter) at insurance agent Jean Verheyen NV, in Brussels. During the period that Puype worked there (1 year and three months (full-time)) he wrote about 4000 quotations, this means: at least 20 a day. Puype insured watches, boats, a golf set and (temporary) exhibitions, such as this one.

Without official agreement, this offer is worth nothing. So putting up this document doesn’t really change anything, it’s just an idea. But in that case you could say that “Offerte: OAK – 2020 – 1826” is of value. We leave this to you.

L. based his drawing ‘Calea’ on a dream he had. We see a figure thinking of a figure thinking of a figure thinking of a figure thinking of a figure thinking of … Both entries show something that thinks of itself while we look at it.

–

Bienvenue à la neuvième exposition du Vitrine Project! Dans la fenêtre à gauche, vous pouvez voir le travail conceptuel intitulé ‘Offerte: OAK – 2020 – 1826’ de Bert Puype. Ce document est l’assurance potentielle de cette exposition. La période d’assurance proposée est du jeudi 19 mars 2020 jusqu’à samedi 4 avril 2020: deux semaines et deux jours et est de 299,75 €. Pendant les six semaines que dure cette exposition, Puype aurait gardé le même prix, à savoir la prime minimale. Puype: « Non pas que la vitrine vaille le« minimum », loin de là. Mais à l’échelle monétaire du monde de l’assurance, c’est simple comme bonjour ! »

En raison des circonstances de la vitrine (voir « garanties »), en cas de dommage, l’exposition ne recevrait probablement pas le montant de l’agent d’assurance.

Puype a fait cette offre lors de son dernier jour ouvrable en tant que souscripteur (souscripteur junior) auprès de l’agent d’assurance Jean Verheyen NV, à Bruxelles. Pendant la période où Puype y travailler (1 an et trois mois (fulltime)), il a écrit environ 4000 citations, donc ce sont au moins 20 par jour. Puype assurait des montres, des bateaux, un set de golf et des expositions (temporaires) comme celle-ci.

Sans accord officiel, cette offre ne vaut rien. Donc, mettre ce document en place ne change vraiment rien, c’est juste une idée. Mais dans ce cas, vous pourriez dire que ‘Offerte: OAK – 2020 – 1826″ a de la valeur. Nous vous laissons cela.

L. a basé son dessin ‘Calea’ sur un rêve qu’il avait fait. Nous voyons un personnage pensant à un personnage pensant à un personnage pensant à un personnage pensant à un personnage pensant… Les deux soumissions montrent quelque chose qui se pense tout en le regardant.

—————-

08: 05.09.2020-17.10.2020
Cillas Rodríguez Bernal & Tramaine de Senna

Welkom bij de duo-show van Cillas Rodríguez Bernal en Tramaine de Senna. Dit is ‘grafiet op papier (II)’ op ‘compositie met kleur’. Een samenwerking tussen Cillas Rodríguez Bernal (woont en werkt in La Coruña (Spanje)) en Tramaine de Senna (een van de kunstenaars van de Monopole Artists Studio’s). Waar Cillas’ intense tekening de zwarte stip onderzoekt, is Tramaine’s werk een explosie van kleur. Kom en zie alle details in dit overweldigende spektakel van lijnen, kleuren en glinsterende regendruppels.

Welcome to the duo show of Cillas Rodríguez Bernal and Tramaine de Senna. This is ‘graphite on paper (II)’ on ‘composition with color’. A collaboration between Cillas Rodríguez Bernal (lives and works in La Coruña (Spain)) and Tramaine de Senna (one of the artists working in Monopole Artists Studio’s). Where Cillas’ intense drawing investigates the black dot, Tramaine’s work is an explosion of color. Come and see all the details in this overwhelming spectacle of lines, colors and shiny rain drops.

Bienvenue au duo show de Cillas Rodríguez Bernal et Tramaine de Senna. Il s’agit de « graphite sur papier (II)» sur « composition avec couleur ». Une collaboration entre Cillas Rodríguez Bernal (Vit et travaille à La Corogne (Espagne)) et Tramaine de Senna (l’une des artistes travaillant au Monopole Artists Studio’s). Là où le dessin intense de Cillas questionne le point noir, le travail de Tramaine est une explosion de couleurs. Venez voir tous les détails dans ce spectacle impressionnant de lignes, de couleurs et de gouttes de pluie brillantes.

Bienvenidos al espectáculo dúo de Cillas Rodríguez Bernal y Tramaine de Senna. Se trata de “grafito sobre papel (II)” sobre “composición con color”. Una colaboración entre Cillas Rodríguez Bernal (vive y trabaja en A Coruña (España)) y Tramaine de Senna (uno de los artistas que trabaja en Monopole Artists Studio’s). Donde el dibujo intenso de Cillas cuestiona el punto negro, el trabajo de Tramaine es una explosión de color. Venga a ver todos los detalles en este asombroso espectáculo de líneas brillantes, colores y gotas de lluvia.

 

—————-

07: 19.07.2020-30.08.2020
CE & Jonas Vansteenkiste

Welkom bij de zevende tentoonstelling van het Vitrine Project. U ziet hier de duo-show van CE en Jonas Vansteenkiste. Beide artiesten stuurden een werk in dat zich zorgen maakt over het idee mentale ruimte en de transformatie en architectuur van het menselijk lichaam. In het linkerraam ziet u CE’s ‘Dreamland’. Het rechtervenster toont een tekening van Jonas Vansteenkiste, getiteld ‘Mister House’.

 

 

 

 

 

 

 

—————-

06: 25.05.2020-06.07.2020
Mariem Arbi & Karina Beumer

Welkom bij de zesde tentoonstelling van het Vitrine Project.
U ziet hier de duo-show van Mariem Arbi en Karina Beumer

Karina Beumer’s installatie is een reactie op de tekening van Mariem Arbi. Arbi verbeeldt een lichaam zonder gezicht en zonder handen. In een poging dit in te vullen maakte Beumer de missende lichaamsdelen.

De tentoonstelling stelt vragen over apotemnofilie – het verlangen om een gezond lichaamsdeel te (laten) amputeren –
of het vertelt het verhaal over iemand die probeerde op twee plekken tegelijkertijd te zijn maar ergens bleef hangen tussen de frames.

ENG

Karina Beumer’s installation is a reaction to the drawing by Mariem Arbi. Arbi depicts a body without a face and without hands. In an attempt to fill this in, Beumer made the missing body parts.

The exhibition asks questions about apotemnophilia – the desire to amputate a healthy body part – or it tells the story of someone who tried to be in two places at once but got stuck somewhere in between the frames.

Links: De inzending van Mariem Arbi
Rechts: Een bijdrage vanuit de Monopole Artists Studio’s: Karina Beumer

—————-

 

05: 10.04.2020-22.05.2020
Willem Coenen & anonieme inzending

Wij zijn trots om de vijfde tentoonstelling van het Vitrine Project aan u voor te stellen.
U ziet hier de duo-show van een anonieme inzending uit de buurt (rechts) en Willem Coenen (links).

Het linkervenster draagt de titel: ‘De trots van de Tweemontstraat’ en toont ons een belangrijke uitvinding die hier zijn geboortegrond vond. Het knooppunt of ook wel roset genoemd is uitgevonden door een Belgische ingenieur die vroeger in de Tweemontstraat woonde. Tijdens een skivakantie raakte de ingenieur in de knoop met de skistokken en zo ontstond het idee voor dit knooppunt. Tot op vandaag één van de meest gebruikte knooppunten in de stelling bouw.

Links: Willem Coenen
Rechts: Anonieme inzending

—————-

04: 24.02.2020-06.04.2020
Rejellety en Sofictie & Curdin Tones

Welkom bij de vierde tentoonstelling van het Vitrine Project!

Links: Een bijdrage vanuit de Monopole Artists Studio’s: Rejellety en Sofictie
Rechts: Een inzending van Curdin Tones.

In het linkervenster zie je een geldautomaat gevuld met beton. De foto is gemaakt in Huashan, een dorp in de buurt van een van de vijf heilige bergen die elke Chinese burger een keer in zijn leven moet beklimmen. De economische situatie van de dorpelingen is slecht vanwege een nieuw en modern toeristisch winkelcentrum. Steeds minder mensen gaan naar het oude dorp.

Rejellety en Sofictie’s foto is een reactie op een foto van Curdin Tones, genaamd Proposal to barricade an alley. Deze foto is de tweede van een reeks interventies in het dorp Tschlin, Zwitserland. Curdin’s doel is om beelden te creëren die inspelen op het verlangen naar veiligheid en bewegingsvrijheid.

ENG

In the left window you see an ATM filled with concrete. The picture is taken in Huashan, a village near one of the five holy mountains that every Chinese citizen has to climb once in a lifetime. The economic situation of the villagers is bad because of a new and modern touristic shopping centre. Less and less people go visit the old village.

Rejellety en Sofictie’s picture is a reaction on a photograph by Curdin Tones called Proposal to barricade an alley. This picture is the second of a series of interventions in the village of Tschlin, Switzerland. Curdin’s aim is to create images that address desire for safety and freedom of movement.

—————-

 

—————-

03: 09.01.2020-20.02.2020
Arjan Jager & Meriam

Welkom bij de derde tentoonstelling van het Vitrine Project!

Links: Een inzending uit Chicago! Van Arjan Jager.
Rechts: Een inzending uit Deurne! Van Meriam.

—————-

02: 26.11.2019-07.01.2020
Eline De Clercq & Samir

Welkom bij deze bijzondere tweede tentoonstelling van het Vitrine Project. Deze duo-tentoonstelling is het vierde luik van de tentoonstelling Dulle Griet: rebellie – provocatie – wanhoop – feminisme.

Links: Een inzending van Eline De Clercq
Rechts: Een inzending van Samir

Meer dan 450 jaar nadat Bruegel de Oude “Dulle Griet” schilderde, blijven tal van thema’s die in het schilderij aanwezig zijn actueel en inspirerend. Van 5 oktober tot en met 8 december 2019 organiseert LLS Paleis de tentoonstelling “Dulle Griet: rebellie – provocatie – wanhoop – feminisme” en toont kunstwerken waarin de ambiguïteit van de vrouwelijke protagonist centraal staat. Van 26 november tot en met 7 januari is het vierde luik van deze tentoonstelling te zien in het Vitrine Project.

“Dulle Griet: rebellie – provocatie – wanhoop – feminisme” toont ook kunstwerken Kasper De Vos, Kati Heck, Laure Prouvost, Pipilotti Rist, Tracey Rose, Anne-Mie Van Kerckhoven, Erik van Lieshout. Deel van deze tentoonstelling werd vormgegeven door beeldend kunstenaar Karl Philips en door Sietske Van Aerde.

De vier locaties zijn gratis toegankelijk.
LLS Paleis, Paleisstraat 140, 2018 Antwerpen
Open van do-zo en van 14u-18u
de tentoonstelling Dulle Griet is te bezoeken tot 8 december

Antwerp Art Pavillion, Hanzestedenplaats 15, Antwerpen
Open van do-zo en van 14u-18u
de tentoonstelling Dulle Griet is te bezoeken tot 8 december

Maagdenhuis, Lange Gasthuisstraat 33, Antwerpen
Open van do-zo en van 13u-17u
de tentoonstelling Dulle Griet is te bezoeken tot 8 december

Vitrine Project, Tweemontstraat 62A, Deurne, Antwerpen
Altijd open
de duo-tentoonstelling Dulle Griet is te bezoeken tot 7 januari

—————-

01: 13.10.2019-24.11.2019
Aldi Collective & Baptiste Audousset

Links: De allereerste post die wij ontvingen, minuten na het ophangen van de brievenbus: een inzending van Aldi Collectief.
Rechts: Het werk van Baptiste Audousset. Baptiste woont en werkt in Parijs. Voor deze tentoonstelling maakte hij dit gedicht. Inkt op papier, zonnebloempitten, knoflook.

Wil je ook iets tentoonstellen in de vitrine?
Dat kan!
Kom iets in de bus doen of stuur het op naar
Vitrine Project
Monopole Artists Studios
Tweemontstraat 62A
2100 Deurne Antwerpen

—————-

De eerste vitrine tentoonstelling is geopend! Dank voor de mooie inzendingen en om dit met ons te vieren.

In het linker venster de allereerste post die wij ontvingen: een inzending van Aldi collectief. In het rechtervenster ziet u werk van Baptiste Audousset.

“Baptiste focuses on systems and formats of language and communication. In his installations, sculptures, and drawings, he incorporates influences from poetry and literature. Through research and experimenting with materials and shapes, Baptiste Audousset pushes against the boundaries of the image and the exhibited object, its meaning and representations. Cooperation plays an important role in his activities. For example, he is the initiator and member of the artists’ collective Outreglot and co-editor of the fanzine Nuevos Boloss. Audousset displays a joint installation of video and sculpture.”

“De installaties, sculpturen en tekeningen van Baptiste Audousset focussen op de systemen en formats van taal en communicatie. In zijn kunstwerken verwerkt hij invloeden uit de poëzie en de literatuur. Door middel van onderzoek en experimenteren met materiaal en vorm duwt Baptiste Audousset tegen de grenzen van het beeld en het tentoongestelde object, haar betekenis en representaties. Hij stelt de functionaliteit van kunst om te vertalen, tonen en representeren, in vraag. Samenwerking speelt een belangrijke rol in zijn activiteiten. Zo is hij initiatiefnemer en lid van het kunstenaarscollectief Outreglot en co-redacteur van het fanzine Nuevos Boloss.”

(text Charlotte van Buylaere)

De tentoonstelling loopt tot en met 24 november.